Over de Crisiskaart en de Hulpkaart

Crisiskaart voor cliënten
Crisiskaart info professionals

Crisiskaart Flevoland

Het uitgangspunt van de Crisiskaart is dat de cliënt centraal staat. Het initiatief voor het maken van een Crisiskaart is de wens van de cliënt zelf. De cliënt heeft ten alle tijden de regie over het opstellen van de Crisiskaart.

Deze voorwaarde voor het omgaan met mensen met verward gedrag past perfect in de werkwijze van CLIP GGz (Stichting CliëntenPerspectief GGz). CLIP GGz is licentiehouder van de Crisiskaart en mag deze kaart uitbrengen.

De Steun- en informatiepunten (de STIP’s) van deze stichting bieden een laagdrempelige en veilige omgeving en persoonsgerichte hulp aan. De gemeente Almere heeft CLIP GGz daarom benaderd om de Crisiskaart in Flevoland uit te rollen. De Crisiskaart geeft aan wat jouw wensen zijn tijdens een crisis. Het geeft je regie. Je draagt de Crisiskaart altijd met je mee, bijvoorbeeld in je portemonnee. Een Crisiskaart geeft houvast voor jezelf en voor de mensen die je helpen als jij het moeilijk hebt.

Tijdens een crisis kun je vaak niet meer helder denken. Maar voor of na een crisis kun je dat gelukkig wel. Die helderheid kun je goed gebruiken om een Crisiskaart op te stellen.

Crisiskaart consulenten

Een Crisiskaart opstellen doe je niet alleen. Een crisiskaartconsulent ondersteunt je daarbij, maar jij bepaalt wat er op de Crisiskaart komt te staan. Bijvoorbeeld je medicijngebruik of afspraken met de huisarts of je behandelaar, maar ook telefoonnummers van mensen die de hulpverleners kunnen bellen bij een crisis. Of misschien vermeld je gewoon wie er voor jouw huisdier moet zorgen.

Hulpverleners en omstanders kunnen door de Crisiskaart precies zien wat jij wel en niet wil als er zich een crisis voordoet. Dat geeft vertrouwen en kan een crisis misschien voorkomen.

Het team van vrijwillige consulenten bestaat uit o.a. ervaringsdeskundigen op divers gebied met kennis van psychische kwetsbaarheid. Het team wordt ondersteund door een professionele beroepskracht. Jaarlijks worden er trainingen verzorgt om de ervaringsdeskundigen op te leiden tot Crisiskaart consulent. Daarnaast wordt iedere 6 weken de deskundigheid op peil gehouden door intervisiebijeenkomsten waarbij ervaringen kunnen worden besproken.

Tegenwoordig is het mogelijk om te kiezen tussen het maken van een Crisiskaart of Hulpkaart. Verderop in dit artikel leest u daar meer over.

Regie houden tijdens een crisis

Een crisis is iets naars om mee te maken. Tijdens een crisis ben je soms flink in de war en kun je jouw wensen en gevoelens niet goed onder woorden brengen. Je raakt de controle kwijt. Dat is een vervelende situatie voor jezelf en voor de mensen om je heen. Zij willen tenslotte niets liever dan jou helpen op een manier die bij jou past. Met de Crisiskaart of Hulpkaart maak je dat mogelijk. Je behoudt met deze kaart namelijk zelf de regie. Met de Crisiskaart of Hulpkaart laat je jouw eigen stem horen in een verwarrende tijd.

Wanneer je tijdelijk de controle verliest is het belangrijk dat de mensen in je omgeving en hulpverleners op de goede manier kunnen reageren. Met de Crisiskaart en Hulpkaart voorkom je dat anderen verkeerde beslissingen over jou nemen. Omstanders hoeven niet te gissen naar de beste aanpak, want dat heb je op je kaart gezet. Ook hulpdiensten weten duidelijk wat ze moeten doen. Je draagt de kaart altijd bij je, bijvoorbeeld in jouw portemonnee. Je kan deze aanbieden aan mensen in jouw omgeving wanneer je dat noodzakelijk acht.

Hulpkaart of crisiskaart?

Met de Crisiskaart en de Hulpkaart zorg je ervoor dat de mensen in je omgeving goed kunnen handelen en jou op de beste manier kunnen helpen.  Op de kaart staat wat er aan de hand is, of je medicijnen gebruikt en wie de contactpersonen zijn die in geval van nood gebeld kunnen worden. Het is je paspoort naar goede hulp waar je ook bent.

Je stelt de kaart op aan de hand van jouw ervaring. Wat is eerder gebeurd en wat ging er toen goed of fout. Iedere kaart is uniek, op maat gemaakt voor jouw situatie en in je eigen taal. Dus jij bepaalt welke informatie er op de kaart komt te staan en aan wie en wanneer de kaart wordt gegeven aan anderen.

De crisiskaart

De Crisiskaart en Hulpkaarten verschillen in de methode hoe ze tot stand komen en de soort van informatie. Ze zijn daardoor gericht op verschillende doelgroepen.

De Crisiskaart is vooral voor mensen met een psychische gevoeligheid. De Crisiskaart is een samenvatting van een crisisplan dat je maakt samen met een ervaringsdeskundige. Het plan bevat extra informatie over je achtergrond, en wat te doen bij eventuele behandeling. Het biedt handvatten voor professionals en is een wilsverklaring over hoe jij vindt dat je behandeling moet zijn. Met de Crisiskaart kunnen je contactpersonen hulpverleners toegang geven tot het crisisplan en dus extra informatie bieden over jouw wensen.

De Crisiskaart wordt vooral gebruikt door mensen die het belangrijk vinden dat de juiste informatie op de juiste plek terecht komt. Met het crisisplan werkt de kaarthouder aan het vergroten van inzicht in de eigen situatie en kan daarmee beter de eigen wensen verwoorden. De ondersteuning van een vertrouwenspersoon ervaringsdeskundigen of hulpverlener is daarbij belangrijk. Met de Crisiskaart maak je je contactpersonen onderdeel van een netwerk waarmee je informatie kan delen en veranderingen in je situatie duidelijk kan maken.

De hulpkaart

De Hulpkaart is bedoeld voor iedereen die in een noodsituatie terecht kan komen. De Hulpkaart is eenvoudiger van opzet. Er wordt geen crisisplan opgesteld en de contactpersonen worden niet noodzakelijkerwijs online onderdeel van het systeem van de Hulpkaart. De kaarthouder zelf is verantwoordelijk voor het informeren van de contactpersonen en voor het bevestigen van de rol die zij krijgen toebedeeld.

De kaarthouder kan de Hulpkaart zelf online  opstellen. Klik daarvoor op de knop op deze site. Maar in veel gevallen verdient het aanbeveling om een vertrouwenspersoon, ervaringsdeskundige, hulpverlener of consulent te vragen om hulp of feedback bij het maken van de kaart. Die kan adviseren over de informatie die je geeft en of omstanders en hulpverleners ermee uit de voeten kunnen komen.

De Hulpkaart is veelal bedoeld voor diegenen die in een noodsituatie vooral behoefte hebben aan korte directe aanwijzingen over hoe je omgeving moet handelen zonder verdere noodzaak tot informatie over achtergronden.

Doe de test: De crisiskaart test – Crisiskaart Utrecht

Wil je een Hulpkaart? Je maakt de Hulpkaart door het formulier van de Hulpkaart in te vullen. Klik hier voor het invulformulier Je kan natuurlijk ook de Hulpkaart aanvragen bij Crisiskaart Flevoland (tel. 036 533 3572).

Van kaart veranderen

Het is altijd mogelijk om van de ene naar de andere vorm van kaart over te stappen. Neem daarvoor even contact op met ons.

Meer informatie

Bel met 036 533 3572
Mail naar crisiskaart@stip-flevoland.nl

Kom langs bij STIP Almere / Lelystad
Kijk op de website www.crisiskaart.nl voor een organisatie in jouw regio.

Ervaringsverhaal

Hans, 70 jaar, sinds een jaar kaarthouder.

“Ik begin de dag op Facebook altijd met iets positiefs”

Via de buurtkamer van Welzijn Lelystad kwam Hans een jaar geleden in contact met Crisiskaart consulent Mirjam. Een buurtkamer medewerker had een presentatie gehad over de Crisiskaart en dacht dat dit iets zou kunnen zijn voor Hans.

“ik heb twee jaar terug een CVA gehad, dit heeft mijn leven totaal veranderd”

Elk jaar worden in Nederland 43.000 mensen voor de eerste keer door een beroerte getroffen. Dat zijn ongeveer 117 mensen per dag.

(bron: https://www.hersenletsel.nl/).

Hans neemt het leven met de dag. Toch is hij 24/7 met zichzelf in gevecht. Hij is snel overprikkeld en dat kan als het ware een soort kortsluiting veroorzaken.

“Ik weet dan ineens niet meer waar ik ben of waar ik naartoe onderweg was”

De Crisiskaart heeft hem het afgelopen jaar al 3 x geholpen! “Ik woon zelfstandig en doe zelf mijn boodschappen. Sinds begin van dit jaar ben ik de trotse eigenaar van een fiets waardoor ik mijn vrijheid helemaal weer terug heb. Met de fiets trek ik erop uit en zoek ik plekken op waar rust is. Zo kan ik mijn hoofd helemaal leeg maken”.

Hans vertelt dat hij de Crisiskaart als 2e paspoort ervaart. Het vergroot zijn veiligheidsgevoel. De hulpverlening weet hoe te handelen. “Zo heeft de politie, toen zij mij verward op straat tegen kwamen, niet een ambulance, maar mijn eerste contactpersoon gebeld. Zij kwam en begeleide mij naar huis waar ik snel weer mijzelf werd”. Deze contactpersoon, maar ook zijn naaste buurman en het contact met lotgenoten zijn ‘zijn steun en toeverlaat’. Door de Crisiskaart aan zijn omgeving te laten zien weten zij precies wat er aan de hand is en hoe zij in geval van verwardheid kunnen handelen. “Mijn zoon hoeft zich geen zorgen meer te maken, ik kan gewoon weer vader zijn”. De Crisiskaart en het onderliggende plan bieden ‘eigen regie’. Je bepaalt zelf wie – hoe – en welke ondersteuning je nodig hebt. “Je ontkomt soms niet aan overprikkeling en dát kan voor mij al fataal zijn. Je leert steeds beter om met je nieuwe zelf om te gaan”.